Millenials, ose gjenerata e mijëvjeçarit, të lindur afërsisht ndërmjet viteve 1981 dhe 1996, përshkruhen shpesh si gjenerata më e arsimuar në histori. Ata kanë ndjekur në përmasa shumë më të mëdha arsimin e lartë dhe kanë fituar më shumë diploma universitare se gjeneratat e mëparshme. Në teori, ky nivel arsimimi do të duhej të garantonte stabilitet financiar dhe një standard jetese më të lartë.
Megjithatë, realiteti ka rezultuar ndryshe. Pavarësisht përgatitjes akademike, mijëvjeçarët janë më të pasigurt financiarisht krahasuar me prindërit e tyre në të njëjtën moshë.
Një nga faktorët kryesorë është stanjacioni i pagave. Edhe pse individët janë më të arsimuar, pagat reale nuk kanë ecur me ritmin e inflacionit dhe rritjes së kostos së jetesës. Kjo ka dobësuar fuqinë blerëse dhe ka kufizuar mundësinë e kursimit.
Në të njëjtën kohë, kostoja e jetesës është rritur ndjeshëm. Qiratë, energjia, ushqimet dhe shërbimet bazë përbëjnë një barrë të rëndë mbi të ardhurat. Edhe ata që zotërojnë punë të mira shpesh e kanë të vështirë të ndërtojnë stabilitet financiar.
Mijëvjeçarët kanë hyrë në tregun e punës në periudha të trazuara. Kriza financiare e viteve 2008–2009 solli një tkurrje të madhe të vendeve të punës, ndërsa pasiguria ekonomike në Eurozonë dhe pandemia e COVID-19 e shtuan më tej këtë presion. Shumë prej tyre kanë përjetuar periudha papunësie ose punë me kontrata të përkohshme. Përveç kësaj, ndryshimet teknologjike dhe automatizimi kanë ndryshuar kërkesat e tregut të punës, duke krijuar pasiguri të reja.
Në të kaluarën, një diplomë universitare dhe një punë e qëndrueshme ishin garanci për një jetë më të mirë, për një banesë dhe për kursime. Për mijëvjeçarët, këto objektiva janë më të vështira për t’u arritur. Ata kanë më shumë arsim dhe më shumë aftësi, por më pak siguri ekonomike.
