Në fushën e planifikimit të daljes në pension, një studim i kohëve të fundit ofron një fije shprese për gratë e pamartuara, duke sinjalizuar një largim nga pengesat historike financiare me të cilat ata përballeshin dikur në krahasim me homologet e tyre të martuara. Megjithatë, ky ndryshim pozitiv vjen i ndërthurur me një narrativë komplekse, e ndikuar kryesisht nga tendencat në zhvillim në pasurinë ekonomike të burrave.
Studimet tradicionale mbi gatishmërinë për daljen në pension shpesh hedhin një hije të zymtë mbi peizazhin e përgjithshëm, me një nuancë edhe më të errët kur fokusohet te gratë. Shqetësimet e vazhdueshme për sigurinë financiare gjatë daljes në pension jehojnë me zë të lartë, që i atribuohen faktorëve të tillë si hendeku i pagave gjinore, pushimet e zgjatura nga fuqia punëtore dhe jetëgjatësia më e gjatë e grave.
Historikisht, perspektiva financiare për gratë beqare ose të divorcuara, veçanërisht në demografinë e klasës së mesme, pikturoi një tablo të zymtë për shkak të bashkimit të burimeve brenda çifteve të martuara. Megjithatë, ekonomistët nga Qendra për Kërkimin e Pensionit në Kolegjin e Bostonit paraqesin një rrëfim bindës: për gratë e klasës së mesme që rrisin bebe, të qenit beqare nuk mbart më dënimet e rënda financiare si dikur.
Ky trend pozitiv nxitet nga një forcë e dyfishtë. Së pari, gratë më të reja në moshë, të cilat kanë përjetuar kryesisht beqarinë për arsye të ndryshme, po ngushtojnë hendekun financiar duke arritur nivele të larta arsimore dhe duke marrë pjesë aktive në fuqinë punëtore të paguar. Kjo nënkupton një trajektore pozitive të dukshme.
Megjithatë, rrymat e nëndheshme zbulojnë një notë më pak festive. Një faktor i rëndësishëm që kontribuon në këtë konvergjencë financiare nuk është vetëm përmirësimi i statusit të grave beqare, por, ndoshta më domethënës, rënia e gjendjes financiare të burrave të martuar. Studiuesit theksojnë, “Rënia e madhe e pasurisë mesatare për gratë që kalojnë jetën e tyre kryesisht të martuara, reflekton në masë të madhe rënien e pasurisë për burrat e tyre.”
Mbyllja e hendekut gjinor të pagave, ndonëse pjesërisht i atribuohet rritjes së pagave të grave, është gjithashtu e ndërthurur me stanjacionin e të ardhurave të burrave. Raporti i Kolegjit të Bostonit përdor normën e zëvendësimit të të ardhurave si një metrikë kryesore, duke vlerësuar aftësinë e një individi për të ruajtur standardin e tyre të jetesës para daljes në pension. Kjo normë tregon mbulimin e të ardhurave të para daljes në pension nëpërmjet pasurisë së anuitizuar, duke përfshirë asetet financiare, sigurimet shoqërore ose përfitimet e planit të pensionit.
Të dhënat nga studimi, duke u fokusuar tek individët me të ardhura mesatare, zbulojnë njohuri intriguese. Për të rinjtë e martuar (të lindur midis 1960 dhe 1965), shkalla e zëvendësimit të të ardhurave në moshën 59 deri në 60 vjeç bie në 35%, krahasuar me 33% për bashkëmoshatarët e tyre beqarë. Ky ndryshim pasqyron si fuqinë e rritur fituese të grave në rritje, ashtu edhe sfidat ekonomike me të cilat përballen burrat e rritur gjatë Recesionit të Madh.
Ndërsa pranojnë kufizimet e studimit – duke u bazuar nga të dhënat deri në vitin 2018 dhe duke parashikuar fitime të rëndësishme të tregut – gjetjet nënvizojnë një realitet të nuancuar për pensionistët me të ardhura mesatare, me sigurimet shoqërore që luajnë një rol kryesor. Studimi ofron një dritëz lehtësimi, duke zhvlerësuar nocionin se gratë që zgjedhin të jenë beqare ose përballen me divorcin janë të destinuara për varfërinë e pensionit. Megjithatë, ballafaqimi i këtij skenari të përmirësuar kundër sfidave më të gjera të daljes në pension fton reflektime kritike mbi peizazhin në zhvillim të sigurisë financiare për gratë në moshë.
