Përgjatë historisë, prosperiteti dhe statusi u shoqëruan shpesh me familje më të mëdha, me figura të shquara si Xhengiz Hani që thuhet se kishin mijëra pasardhës. Megjithatë, dinamika u zhvendos rreth shekullit të 18-të me fillimin e Revolucionit Industrial. Ndërsa shoqëritë u bënë më të pasura dhe më të arsimuara, nivelet e lindjeve filluan të bien dhe të pasurit udhëhoqën rrugën për zvogëlimin e madhësisë së familjes.
Shekulli i 20-të e forcoi këtë marrëdhënie të anasjelltë midis pasurisë/statusit dhe pjellorisë, duke shkaktuar shqetësime mbi eugjenikën dhe teoritë e zëvendësimit të popullsisë. Ekonomistët u përpoqën të shpjegonin këtë anomali, ndërsa disa studiues vunë në dyshim nëse parimet tradicionale evolucionare zbatoheshin më për njerëzit.
Megjithatë, studimet e fundit sugjerojnë një përmbysje të kësaj tendence. Brenda vendeve që kanë kaluar tranzicion demografik, korrelacioni i vjetër midis statusit/pasurisë dhe numrit të fëmijëve po rishfaqet. Ndërsa globalisht ka ende një korrelacion negativ midis pasurisë dhe lindjeve, brenda Evropës, ku tranzicioni demografik është kryesisht i plotë, ky korrelacion është afër zeros ose i dobët pozitivisht.
Në vendet e zhvilluara, tani ekziston një lidhje pozitive midis të ardhurave/arsimimit të meshkujve dhe prindërimit. Për shembull, në SHBA, burrat me nivele të larta arsimore kanë më shumë gjasa të kenë fëmijë. Edhe pse marrëdhënia ndërmjet të ardhurave/shkollimit dhe lindjeve mbetet negative për gratë në përgjithësi, ka shenja të një tendence pozitive në mesin e demografive të caktuara.
Është e qartë se marrëdhënia e kundërt midis pasurisë dhe fertilitetit ishte pasojë e tranzicionit të parë të kombeve të pasura. Ndërsa shoqëritë kalojnë përtej kësaj faze, ato po kthehen në modelet e mëparshme. Dinamika gjinore luan një rol vendimtar në këtë epokë të re, me hulumtime që sugjerojnë se përshtatja e aspiratave të karrierës së grave është jetike për ruajtjen e normave të lindshmërisë.
Për shembull, vendet nordike, ku burrat kontribuojnë më shumë në punët e shtëpisë dhe kujdesin ndaj fëmijëve, shfaqin norma më të larta të lindshmërisë. Në mënyrë të ngjashme, ka korrelacione midis fertilitetit dhe pjesëmarrjes së femrave në fuqinë punëtore, si dhe shpenzimeve publike për edukimin e fëmijërisë së hershme.
Ndërsa shqetësimet për rënien e nivelit të lindjeve rriten në vendet e pasura, këto gjetje ofrojnë një zgjidhje të mundshme. Megjithatë, zbatimi i ndryshimeve mund të sfidojë normat ekzistuese shoqërore. E ardhmja e demografisë mund të ngjajë me një largim nga normat historike, me atësinë e angazhuar që ka përparësi ndaj trashëgimisë pjellore të figurave si Xhengiz Han.
