Që nga viti 1953, Credito Emiliano, një bankë rajonale e njohur në vend si Credem, ka pranuar një formë të pazakontë kolaterali për kreditë e bizneseve të vogla: rrotat masive të djathit Parmigiano-Reggiano.
Në vend që thjesht ta mbajë djathin si kolateral, Credem gjithashtu e ruan dhe e vjetëron atë në kasaforta të kontrolluara nga klima gjatë gjithë periudhës së huasë, duke ndihmuar fermerët të ulin kostot e tyre të funksionimit ndërsa fitojnë ekspertizë në industrinë e djathit.
Ky lloj djathi, i njohur si “Mbreti i Djathërave“, fillon me rreth 3,500 ferma në pronësi të familjes. Fermerët dorëzojnë qumësht të freskët tek prodhuesit në shkallë të vogël, shpesh kooperativa, të cilët më pas kontraktojnë procesin e plakjes. Djathi maturohet për 18 deri në 36 muaj, me periudha më të gjata të plakjes duke rritur shijen dhe vlerën e tij.
Prodhuesit përballen me kohë të gjata të prodhimit dhe kapital të konsiderueshëm qarkullues të lidhur në inventar, i cili mund të zgjasë deri në dy vjet. Ndërsa plakja më e shkurtër mund të zvogëlojë kostot, ajo gjithashtu do të zvogëlojë cilësinë e djathit.
Industria e djathit përfshin ferma të vogla familjare, të cilat shpesh i rezistojnë konsolidimit. Luhatjet e çmimeve dhe kërkesa e tregut shtojnë rrezikun, me rëniet ekonomike që godasin veçanërisht artikujt luksoz si Parmigiano-Reggiano. Për më tepër, plakja e djathit mund të çojë në defekte të tilla si djersitje ose çarje, të cilat mund të ulin ndjeshëm vlerën e tij.
Zgjidhja e Credem përfshin pranimin e djathit të ri si kolateral dhe vlerësimin e tij bazuar në çmimin e djathit të vjetër. Raporti tipik i kredisë ndaj vlerës varion në 70-80%, duke siguruar një barrierë kundër luhatjeve të tregut dhe degradimit të produktit. Filiali i Credem, Magazzini Generali delle Tagliate, e ruan djathin në objektet më të avancuara me kontrollin e klimës dhe inspektorë ekspertë. Shkalla e degradimit të djathit të ruajtur në këto objekte është dukshëm më e ulët – 1% krahasuar me mesataren e industrisë prej 10%.
Nga këndvështrimi i bankës, ky model minimizon rrezikun. Duke menaxhuar procesin e plakjes së djathit dhe duke monitoruar gjendjen e tij, Credem mund të adresojë shpejt çdo problem dhe të rregullojë vlerën e kolateralit nëse është e nevojshme. Nëse një prodhues dështon, banka e shet djathin pasi të jetë maturuar.
Megjithatë, rasti i studimit thekson gjithashtu rreziqet e mundshme, të tilla si mashtrimi famëkeq i vajit të sallatave të vitit 1963, ku një tregtar përdori kolateral mashtrues për të siguruar kredi të mëdha.
Ndërsa modeli i kolateralit me djathë përfaqëson vetëm një pjesë të vogël të biznesit të përgjithshëm të Credem, ai ka vlerë të konsiderueshme për sa i përket vullnetit të mirë të komunitetit.
