Shumë veta po bien dakord se për shkak të ndryshkut pandemik, një ndërrim brezash apo diçka tjetër, bota e punës po bëhet më e vrazhdë
Punëtorë, çfarë po ndodh me ju?
Po shani më shumë dhe po shtrëngoni më pak duart, po jepni dorëheqjen duke lajmëruar në moment të fundit dhe po merrni më shumë kohë për t’iu përgjigjur emaileve dhe mesazheve.
Të paktën, kështu ndihet për policinë e mirësjelljes së vetë-emëruar mes kolegëve dhe bashkëpunëtorëve tuaj të biznesit. Mirësjellja është e vështirë për t’u matur dhe, sigurisht, disa norma janë të vonuara për përditësime. Megjithatë, vazhdoj të dëgjoj nga njerëz të biznesit që betohen se bota e punës po bëhet më e vrazhdë.
Menaxherët e punësimit ankohen që kandidatët për punë i anashkalojnë letrat motivuese sa herë që është e mundur, rrallëherë ndjekin intervistat me shënime falënderimi dhe nuk mund të mbështetesh te ata se do të shfaqen pasi të kenë pranuar ofertat.
Punëkërkuesit, nga ana e tyre, ankohen se kompjuterët i kontrollojnë ato letrat e motivimit, gjithsesi, dhe se shumë pak rekrutues janë mjaft të vëmendshëm për të dërguar letra refuzimi, duke i lënë ata që shpresojnë të pyesin për javë të tëra se ku qëndrojnë në radhë te punëdhënësit e mundshëm.
Shumë punëtorë, veçanërisht ata më të rinj, pretendojnë se nuk janë të interesuar të lidhen me kolegët dhe veprojnë në përputhje me rrethanat. Pije pas pune? Shumë e vështirë. Kjo nuk ka të bëjë aq shumë me të qenit i ftohtë apo i pacipë, thonë këta njerëz, sa ka të bëjë me mbajtjen e një jete private larg punës.
Aftësitë ndërpersonale të të tjerëve janë të ndryshkura ose të pazhvilluara, për shkak të mundësive të kufizuara për t’u praktikuar gjatë pjesës më të madhe të dy viteve të fundit.
Një fije shprese, ose një shenjë e vetëdijes: LinkedIn raporton se regjistrimi në gusht në dy kurset e tij më të njohura të etikës së biznesit u rrit me 127% nga viti i kaluar.
Ata që vajtojnë rënien e supozuar të etikës së biznesit fajësojnë pandeminë, një treg të ngushtë pune, Gen Z dhe internetin.
“Në tre ose katër vitet e fundit, është bërë shumë, shumë më keq,” tha Steve Landrum, një ekzekutiv shitjesh që jeton afër Atlantës.
Bezdia e tij nr. 1 është “të vepruarit si fantazmat” nga klientët e mundshëm, gjë që ai thotë se është më e zakonshme tani se në çdo kohë në karrierën e tij 30-vjeçare. Ashtu si aplikacionet e takimeve që papritmas dikush ndalon t’i përgjigjet mesazheve pas flirtimit, disa drejtues shitjesh tregojnë interes fillestar vetëm për të ndërprerë komunikimin pa shpjegim.
Kur kjo ndodh, z. Landrum dërgon një email të shkurtër “ndarje” – “Unë po supozoj se ju keni shkuar në një drejtim tjetër,” shkruan ai – qoftë vetëm për ndjenjën e tij të mbylljes së bisedës. Ai thotë se ata që nuk janë të sjellshëm dëmtojnë reputacionin e tyre, edhe pse pranon se forma e keqe nuk i frikëson njerëzit si dikur.
Ndryshimi më i madh në vitet e fundit mund të jetë se vrazhdësia është bërë më pak e kushtueshme.
E latë punën papritur? Në këtë ekonomi, me siguri do të ketë një tjetër pozicion pas qoshes – tani për tani, gjithsesi – dhe kompanitë nuk po i kontrollojnë referencat aq shpesh sa më parë.
E injorove pyetjen që të bëri një koleg në Slack? Në një vend pune hibrid, ju nuk mund ta hasni kurrë kolegun dhe nuk do t’ju duhet të vuani pasojat e vështira. Ose nëse e bëni këtë, mund të pretendoni se i keni fikur rastësisht njoftimet.
Thjesht mos e provoni këtë justifikim me Phoenix Normand, shef i stafit në një kompani teknologjike në Kaliforni.
“Të presësh gjithë ditën për të kthyer një përgjigje në Slack është pothuajse gjëja më mosrespektuese që mund të bësh,” tha ai.
Pika e dytë: komunikimet e shkruara me shenja pikësimi të pahijshme, gabime drejtshkrimore, shkurtesa dhe emoji.
“Gjuha angleze është duke u masakruar deri në atë pikë sa është pothuajse e turpshme,” tha ai.
Ai shton se punëtorët shpesh nuk e kuptojnë se informaliteti i tyre mund të duket keq, të paktën nëse dikush si 53-vjeçari z. Normand është marrësi. Një marrës mund të arrijë në përfundimin se shkrimtari nuk e njeh gramatikën dhe sintaksën bazë ose nuk fyhet. Një email me gabime mund të sugjerojë pa dashje se personi në fushën “to” nuk ia vlen kohën që duhet për të korrigjuar gabimet.
Toni Purvis, themeluesja e Shkollës së Etiketave në Uashington, D.C., rekomandon të gaboni në anën e formalitetit në shkrim. Mund të jetë më e sigurtë, thotë ajo, të shmangen nocionet tradicionale të paraqitjes “profesionale“, sepse shumë kompani kanë kuptuar se rregullat që rregullojnë veshjen, flokët, tatuazhet dhe aspekte të tjera të stilit personal mund të marxhinalizojnë disa punëtorë.
Megjithatë, mbetet e rëndësishme të merret parasysh se si të tjerët e perceptojnë mënyrën se si ju prezantoni veten, shton ajo.
Për shembull, kostumi i kuq që zonja Purvis veshi në ditën e saj të parë si praktikante në një bankë investimesh dërgoi mesazhin e gabuar. Në një industri me paletën e vet stoike – gri bankare – dukej sikur po përpiqej të ishte në qendër të vëmendjes, tha ajo.
Veshja ishte e zhveshur dhe zonja Purvis nuk e kishte parasysh kodin jozyrtar të veshjes, sepse ajo ishte personi i parë në familjen ose rrethin e saj të miqve që hyri në botën e korporatave. Shkolla e saj synon të ndihmojë të tjerët që nuk rriten duke mësuar etiketën me osmozë të shmangin hapat e gabuar.
Daniel Post Senning, autor dhe zëdhënës në Institutin Emily Post, vëren se shumë standarde tradicionale mund të gjurmohen në shoqërinë e pasur dhe të bardhë në verilindje. Ai pajtohet me znj. Purvis se rregullat e mirësjelljes bashkëkohore po evoluojnë për të qenë më gjithëpërfshirëse.
“Të jesh i vërtetë me atë që je dhe nga ke ardhur është një pjesë e rëndësishme e të qenit i sinqertë,” tha ai.
