Kohët e fundit kam shëtitur nëpër ekspozitën “Thesaret” të Bibliotekës Publike të Nju Jorkut, e cila do t’i kënaqte lexuesit dhe shkrimtarët: tavolina e shkrimit e Charles Dickens, një dorëshkrim i dorëzuar në një kuti nga Mark Twain, kopertina e draftit për romanin e Jack Kerouac “On the Road”, dhe një faqe e ilustruar nga dorëshkrimi i Tom Wolfe-it “The Bonfire of the Vanities”. Gjëra mjaft të lezetshme.
Ah, shikoni, një botim i parë i “Pasurisë së Kombeve” të Adam Smith nga viti 1776 – Bibla e tregut të lirë. Isha i mahnitur derisa lexova përshkrimin: “Adam Smith besonte, ashtu si Karl Marksi në shekullin pasardhës, se prosperiteti kombëtar matej më së miri me fuqinë punëtore të një vendi dhe jo me sasinë e floririt në thesarin e tij”. Mendoj se përshkrimi është teknikisht i saktë, por Karl Marksi? Në të njëjtën frymë si Adam Smith, i cili i quajti tregjet e lira “sistemi i dukshëm dhe i thjeshtë i lirisë natyrore”? Ndryshe nga Smith, Marksi pa me naivitet një botë statike pa produktivitet, vetëm shfrytëzimin e punës. Atij i mungonte plotësisht fakti që lindja është më shumë tru se sa trup. Shtoni kuratorët e ekspozitës në listën e baballarëve socialistë.
Pyes veten se çfarë mendon Stephen Schwarzman, CEO i firmës mjaft kapitaliste të kapitalit privat Blackstone dhe dhurues i 100 milionë dollarëve për Bibliotekën Publike të Nju Jorkut, emri i së cilës është skalitur në gur jashtë, për axhendën marksiste të kuratorëve të bibliotekës.
Dhe nuk do ta besonit por pranë “Pasuria e Kombeve” nuk kishte tjetër veçse shënime të dorëshkrimit për “Das Kapital” të Karl Marksit me këtë përshkrim: “Vepra ka ushtruar një ndikim të jashtëzakonshëm dhe të qëndrueshëm në ngjarjet botërore: në shekullin e kaluar, idetë e saj jo vetëm që kanë mbajtur një vend të sigurt në fushën e teorisë ekonomike dhe politike, por gjithashtu kanë frymëzuar revolucione antikapitaliste në të gjithë globin.” OK, por ishte një ndikim negativ i qëndrueshëm. Dhe sigurisht nuk përmendej qindra miliona njerëz të varfëruar dhe masakruar nga regjimet marksiste.
Përshkrimi vazhdon: “Rrëfimi themelor i Karl Marksit për prodhimin kapitalist dhe efektet e tij të shumëfishta në jetët njerëzore ende frymëzojnë argumente, mprehtësi dhe rezistencë”. Frymëzojnë? Marksizmi është një thirrje e dëshpëruar dhe e rrezikshme për rishpërndarje nga klasa prodhuese te, le të themi, kuratorëve të muzeut. Pa marrë parasysh, një artikull opinioni i New York Times i vitit 2018 bërtiste, “Gëzuar ditëlindjen, Karl Marks. Kishe të drejtë!” Turneu i rehabilitimit të Marksit vazhdon.
Një sondazh global i Edelman i vitit 2020 zbuloi se 56% ranë dakord se “kapitalizmi siç ekziston sot bën më shumë dëm sesa mirë në botë“. Vërtet? Mendoj se rritja globale e standardeve të jetesës dhe ulja e shkallës së varfërisë ekstreme nga 36% në nën 10% që nga viti 1990 ndodhi me magji. Është vërtet një mrekulli pasi kapitalizmi është kaq i keq dhe marksizmi është kaq i mirë. Nga kufiri poroz jugor, presidenti Biden vuri në dukje kohët e fundit: “Ajo që po shikoj tani është Venezuela, Kuba dhe Nikaragua“. Pse dikush do të linte një parajsë marksiste për SHBA-në kapitaliste? Ndoshta Biblioteka Publike e Nju Jorkut ka një përgjigje.
Një përkushtim thuajse fanatik ndaj marksizmit është kudo. Eric Gibson i Journal shkroi një artikull fantastik muajin e kaluar me titull “Ideologët e zgjuar po pushtojnë muzetë e artit amerikan“, i cili mori një reagim serioz nga Muzeu Metropolitan i Artit. Jemi të ekspozuar ndaj axhendave antikapitaliste çdo ditë.
Ju nuk do ta prisnit këtë nga Galeria Kombëtare e Portreteve në Uashington, por këtu janë disa fjalë nën portretin e Cornelius Vanderbilt: “Ai filloi në botën e vrazhdë të portit të Nju Jorkut dhe deri në vitin 1829 kishte organizuar disa sipërmarrje të vogla transporti në një aksion në tregtinë fitimprurëse të lumit Hudson.” Nuk përmendet se ai e bëri këtë duke ofruar çmime më të ulëta dhe shërbim më të mirë se Shoqata e anijeve me avull të lumit Hudson, një monopol i sanksionuar nga qeveria. Megjithatë, muzeu e etiketon komodorin një “monopolist të pamëshirshëm“. Ai nuk ishte shenjtor, por ai siguroi anije me avull të përballueshme për në San Francisko dhe ndihmoi në zgjerimin e hekurudhave. Ashtu si termi “baron grabitës“, kjo është propagandë antikapitaliste e maskuar si edukim.
Ja një tjetër nga Galeria e Portreteve: “John D. Rockefeller tha një herë: ‘Pyetja e vetme me pasurinë është, çfarë bëni me të?’ Në vitin 1913, Rockefeller, një themelues i kompanisë Standard Oil, kishte grumbulluar rreth 900 milionë dollarë. të fituara nga një riorganizim agresiv i industrisë së naftës”. E kuptoni? Pasuria është e keqe dhe nuk meritohet kurrë. Çuditërisht, asnjë përmendje e rolit të tij në uljen e çmimit për konsumatorët e energjisë që nxiti një ekonomi në rritje të shpejtë. Përsëri, asnjë shenjtor, por vëren galeria, ai “riparoi reputacionin e tij në vitet e mëvonshme duke mbështetur kauza bamirësie“.
