Ndarja është e vështirë për t’u kaluar, por duket se truri mund të ketë një mekanizëm për të ndihmuar të kapërcejë një ish.
Studiuesit që studiojnë minjtë e stepave thonë se brejtësit, të cilët formojnë marrëdhënie monogame, përjetojnë një shpërthim të hormonit të kënaqësisë, dopaminës, në trurin e tyre kur kërkojnë dhe ribashkohen me partnerin e tyre. Megjithatë, pasi janë ndarë për një periudhë të gjatë, ata nuk e përjetojnë më një rritje të tillë.
“Ne priremi ta mendojmë atë si ‘kalim të një ndarjeje’ sepse këto minj mund të formojnë një lidhje të re pas këtij ndryshimi në dinamikën e dopaminës – diçka që ata nuk mund ta bëjnë ndërsa lidhja është ende e fortë,” tha Dr. Zoe Donaldson, neuroshkencëtare.
Duke shkruar në revistën Current Biology, ekipi përshkruan se si ata kryen një seri eksperimentesh në të cilat minjtë duhej të shtypnin levat për t’u bashkuar me partnerin e tyre ose për të shkuar te një i panjohur i vendosur në anën tjetër të një dere të dukshme.
Ekipi zbuloi se minjtë kishin një çlirim më të madh të dopaminës në trurin e tyre kur shtypnin levat dhe hapnin dyert për të takuar partnerin e tyre sesa kur takonin miun e ri. Ata gjithashtu kruspulloheshin më shumë me bashkëshortin e tyre gjatë takimit dhe përjetuan një rritje më të madhe të dopaminës ndërsa e bënin këtë.
Donaldson tha: “Ne mendojmë se ndryshimi është i lidhur me të diturit e faktit se ju do të ribashkoheni me partnerin tuaj dhe reflekton se është më shpërblyese të ribashkoheni me të, sesa të dilni me një person të ri që nuk e njihni.”
Megjithatë, këto dallime në nivelet e dopaminës nuk ishin më të pranishme pasi ata ndanë çifte e minjve për katër javë – një periudhë e konsiderueshme në jetën e brejtësve.
Studiuesit thonë se gjetjet sugjerojnë një zhvlerësim të lidhjes midis çifteve të minjve, në vend që ata të kenë harruar njëri-tjetrin.
Donaldson tha se studimi mund të ketë një sërë implikimesh nëse kërkimet tregojnë se gjetjet vlejnë edhe për njerëzit.
“Së pari, nëse sinjali i dopaminës është me të vërtetë thelbësor për të ndihmuar në forcimin dhe ruajtjen e lidhjeve njerëzore, kjo do të thotë se bërja e gjërave që ndihmojnë në mbajtjen e këtij sinjali të fortë kanë implikime të rëndësishme për kënaqësinë e marrëdhënies,” tha ajo.
Donaldson shtoi se puna mund të ishte gjithashtu e përshtatshme për njerëzit që kishin vështirësi të vazhdonin pas një humbjeje.
“Është e mundur që për këta njerëz, sinjali i dopaminës së partnerit të tyre të mos përshtatet pas humbjes, në thelb duke penguar përpunimin e tyre të humbjes,” tha ajo. “Një qëllim më i madh i kërkimit tim është të identifikoj mënyra për të ndihmuar ata me çrregullim të zgjatur të pikëllimit duke identifikuar ndryshimet biologjike që i ndihmojnë ata të integrojnë një humbje dhe të riangazhohen me jetën.”
