Ishte perfekt për një nuse në vitin 1950, dhe siç doli, edhe për çdo dekadë pas kësaj.
Së pari, Stoneberg ua huazoi dy motrave të saj për dasmat e tyre. Më pas, me kalimin e viteve, vajza e saj dhe tre mbesat pyetën nëse mund ta vishnin atë ndërsa ecnin drejt altarit.
Dhe këtë muaj – 72 vjet pasi Stoneberg u martua në kishën Ebenezer Lutheran – mbesa e saj Serena Stoneberg Lipari veshi të njëjtin fustan në të njëjtën kishë të Çikagos për martesën e saj më 5 gusht.
“Nuk kishte dyshim që unë do të bëhesha nusja e tetë që do të vishte fustanin,” tha Lipari, 27 vjeç, për fustanin me mëngë të gjata me një vello të gjatë deri në dysheme, jakë të lartë dhe kopsa të vegjël elegantë poshtë shpinës.
Gjyshja e Liparit tani ka vdekur, por të afërmit në stola përfshinin një teze, stërtezet e saj dhe disa kushërira që kishin veshur fustanin klasik të Adelës.
“Kur fillova të ecja drejt altarit dhe mendova që edhe gjyshja ime kishte veshur këtë fustan, më goditën emocionet”, tha Lipari. “Ndjeva një lidhje të veçantë me të në ditën time të dasmës.”
Tradita e veshjes së fustanit të nuserisë së familjes Stoneberg filloi kur Adele Larson, atëherë 21 vjeç, u fejua me Roy Stoneberg në vitin 1950 dhe bëri një udhëtim me nënën e saj, Anna Larson, në dyqanin e nusërisë në katin e tetë në Marshall Field’s për të provuar fustanet.
“Fustani të cilin ajo zgjodhi ishte i punuar mirë dhe i përjetshëm“, tha motra e Adelës, Eleanor “Elly” Larson Milton, 90 vjeç, e cila ishte shoqëruesja e saj e nderit në dasmë.
“Është një fustan shumë klasik, me një bust të bukur, një jakë mandarine dhe shumë kopsa,” tha ajo. “Kur prek atë saten me cilësi të lartë, e kupton se është shumë mbi mesataren.”
Kur erdhi koha që Milton të martohej në Çikago në vitin 1953, ajo e dinte saktësisht se çfarë donte të vishte.
“Nëna ime ishte kujdesur shumë për fustanin dhe e kishte ruajtur në një kuti hermetike,” tha ajo. “Nuk më ka shkuar kurrë në mendje të mos e vesh. Ishte perfekt në çdo aspekt.”
Pas dasmës së Miltonit, fustani u pastrua dhe u ruajt përsëri profesionalisht – këtë herë për 16 vjet.
Motra e Miltonit, Sharon Larson Frank, vendosi ta hapë atë dhe të vazhdojë traditën e familjes në vitin 1969 kur u martua me John Frank.
“Nëna jonë nuk na tha kurrë se duhej të vishnim fustanin – ai thjesht evoluoi,” tha Frank, 77 vjeç.
“Është një fustan tradicional dhe ne të gjithë mund ta përshtatim atë me disa rregullime të vogla,” tha ajo. “Kur mamaja ime më ofroi të më merrte në pazar për një fustan tjetër, unë menjëherë i thashë: “Jo, do të doja të vishja këtë”.
Pas dasmës, fustani u ruajt përsëri derisa vajza e Adele Stoneberg, Sue Stoneberg McCarthy, u martua me Robert McCarthy në 1982.
McCarthy, tani 66 vjeç, tha se ajo shtoi prekjet e saj të vogla për ta bërë fustanin të sajin.
“Ne të gjithë kishim vellot, buqetat dhe bizhuteritë tona dhe personalitetet tona individuale që shkëlqenin kur ecnim nëpër rresht në ditën tonë të dasmës,” tha ajo.
“Veshja e atij fustani të bukur në ditën time të veçantë më bëri të ndihesha afër nënës dhe tezes sime”, tha McCarthy.
Në vitin 1990, fustani u hoq me kujdes nga kutia e ruajtjes për herë të pestë, në mënyrë që vajza e Eleanor Milton, Carole Milton Zmuda, të mund ta vishte atë në dasmën e saj me Lawrence Zmuda.
Ajo tha se e kishte admiruar prej kohësh fustanin që kur ishte një vajzë lulesh në dasmën e tezes së saj Sharon.
“Vendosa të zbërtheja dekoltenë, por çdo gjë tjetër ishte perfekte”, tha Zmuda, 61 vjeç, e cila tani jeton në Great Falls, Va.
“Kur shikoj pas në kohë, gjithnjë kisha një parandjenjë që do të vishja atë fustan,” tha ajo.
Motra e saj Jean Milton Ellis ishte e rradhës që e veshi atë, në dasmën e saj në 1991 me Tom Ellis.
“U ndjeva e nderuar dhe e privilegjuar të vishja fustanin e bukur të tezes sime Adele”, tha Ellis, duke vënë në dukje se tezja e saj vdiq rreth tre vjet para dasmës së saj.
“Unë u rrita duke parë fotot e të afërmve të mi me fustan, kështu që isha krenare që do bëja të njëjtën gjë,” tha ajo. “Është po aq klasik tani sa ishte në vitin 1950.”
Kushërira e saj, Julie Frank Mackey, u bë nusja e shtatë që veshi fustanin saten, në vitin 2013, për martesën e saj me Tom Mackey.
“Unë jam dukshëm më e gjatë se nuset e tjera, kështu që nëna ime Sharon shtoi një fjongo të gjerë dhe e bëri vellon time më të gjatë për të fshehur rregullimet e bëra në bust,” tha Mackey, 42 vjeç, i cili jeton në Manchester.
“Ne të gjithë kemi qenë me fat që i është përshtatur secilës prej nesh mjaft mirë,” shtoi ajo. “Fustani lidh thellësisht të gjitha gratë në familjen tonë.”
“Të gjithë ata që janë martuar me këtë fustan kanë pasur një martesë të qëndrueshme dhe të shëndetshme, kështu që ne na pëlqen të mendojmë se ai sjell fat të mirë”, tha Mackey. “Shpresojmë të vazhdojmë të ruajmë veshjen – dhe traditën – për shumë dasma që do të vijnë.”
Nëse fustani i nusërisë përdoret edhe për 72 vite të tjera, kjo mund të jetë pjesërisht për shkak të përpjekjeve të nënës së saj, e cila ka marrë përsipër pastrimin dhe kujdesin për fustanin dhe ruajtjen e duhur.
“Unë e mbaj atë në një kuti të mbyllur dhe përdor një formë të vogël si manekin në krye për të ndihmuar bustin të mbajë formën e tij,” tha Sharon Larson Frank.
Ajo tha se ka shumë anëtarë të rinj femra të familjes që mund të bëjnë një martesë në të ardhmen e tyre.
“Sigurisht, atyre nuk do t’u kërkohet të veshin fustanin,” tha Larson Frank duke qeshur. “Ne nuk duam që ato të ndjejnë presion.”
Por nëse veshin fustanin e dasmës familjare, ndoshta do të blejnë – ose ndoshta do të huazojnë – një fustan për pritjen e tyre.
“Tani kemi një rregull të pashkruar që askush nuk e vesh fustanin në pritjen e tyre,” tha Larson Frank. “Për të shmangur njollat.”
