Rënia e monedhës së përbashkët do të nxisë inflacion edhe më të shpejtë. Banka Qendrore Evropiane duhet ta mbrojë këtë me një shtrëngim më agresiv të politikave.
Dobësia e euros po bëhet shpejt një problem për Bankën Qendrore Evropiane pasi rënia e saj e çon atë nën barazinë ndaj dollarit. Ndonëse ky prag mund të jetë thjesht një numër, ai është padyshim më shumë se simbolik: Shkelja e tij do të ndikojë në besimin në zonën e euros dhe, për një herë, nxitet po aq nga shqetësimi për perspektivën ekonomike të Evropës, aq edhe nga investitorët që kërkojnë parajsën e Evropës, monedhën e gjelbër. Banka Qendrore Evropiane duhet të përgjigjet menjëherë.
Rreziku i qartë dhe aktual i ndërprerjes së furnizimit me energji nga Rusia dhe trazirave ekonomike që do të pasonin, duke mbyllur industrinë dhe duke nxitur racionimin e gjerë të energjisë, po çon në një eksod të investitorëve nga monedha e përbashkët. Kit Juckes, analisti kryesor i monedhës në Societe Generale SA, vlerëson se euro nuk blihet, duke parë potencialin që ai të bjerë deri në 90 cent për një dollar, në një të ardhme jo shumë të largët.
Ndryshe nga sa ndodhi gjatë dekadës së fundit, një euro më e dobët këtë herë do të dëmtojë ekonominë. Në vend që periudha aktuale e uljes së monedhës të prodhojë një bum eksporti, ajo po importon akoma më shumë inflacion. Megjithatë, vihet re se kjo nuk është një krizë ekzistenciale për strukturën e euros, pasi vendet anëtare të bllokut janë të gjithë në këtë dilemë së bashku.
Rënia e monedhës duhet të bindë BQE-në që të rrisë kostot zyrtare të huamarrjes më shpejt sesa është parashikuar aktualisht, duke ngushtuar diferencën e normës së interesit me monedhat e tjera kryesore globale.
Euro është më e dobët këtë muaj kundrejt të gjitha monedhave kryesore të botës. Deri më tani, pavarësisht se BQE nuk ka synuar zyrtarisht euron, këshilli drejtues është mbështetur në shprehjen e shqetësimit dhe komenteve se po “monitoron” nivelet e monedhës. Çuditërisht, kjo ndërhyrje verbale ka një efekt shumë të kufizuar në tregun e këmbimit valutor. Ndërsa blerja e eurove duke përdorur rezerva është zgjidhja e fundit (dhe zmadhohet nëse koordinohet me bankat e tjera qendrore), ekziston një precedent i blerjeve zyrtare të monedhës në fund të vitit 2000, kur euro ishte rreth 85 cent për një dollar. Rritja e normave të interesit duhet të jetë linja e parë e mbrojtjes, duke shpresuar që të nxisë monedhën shumë përpara pikës në të cilën kërkohet ndërhyrja në treg.
Presidentja e BQE-së, Christine Lagarde, ka qenë shumë kërkuese në telegrafimin se politikëbërësit do të fillojnë me rritjen e tyre të parë të normës në një dekadë në takimin e tyre të ardhshëm më 21 korrik, por vetëm me 25 pikë bazë. Një rritje e mëtejshme do të pasojë në shtator, duke i dhënë fund përfundimisht tetë viteve të normave negative. Por ky ritëm mund të jetë shumë i ngadaltë për të shmangur një verë të nxehtë të dobësisë së monedhës përpara një dimri të ftohtë të mungesës së mundshme të energjisë.
Euro ka qenë nën dollarin në dhjetor 2002 dhe në vitin 1999 kur monedha sapo ishte prezantuar në bllok.
Burimi: Bloomberg
