Rreth 20 vite më parë, në Gjermani u zhvillua një projekt interesant i quajtur “Der Spielzeugfreie kindergarten” (kopshti pa lodra). Në këtë eksperiment, të gjitha lodrat u hoqën nga disa klasa kopshti për tre muaj me radhë.
Njëra nga edukatoret shpjegonte:
“Në këto tre muaj u ofrojmë fëmijëve hapësirë dhe kohë për të njohur vetveten. Për shkak se nuk drejtohen nga lodrat apo edukatorët, ata duhet të gjejnë mënyra të reja për ta menaxhuar ditën në mënyrën e tyre.”
Çfarë synonte ky eksperiment?
Qëllimi ishte të zhvillonte tek fëmijët:
-
Vetëbesimin
-
Imagjinatën
-
Krijimtarinë
-
Aftësitë për të zgjidhur probleme
-
Socializimin
Gjatë kësaj kohe, dita e fëmijëve nuk ishte e strukturuar. Ata ishin të lirë të vendosnin vetë se çfarë të bënin dhe si. Në ditën e parë, ata dukeshin të hutuar dhe të mërzitur. Por shumë shpejt gjithçka ndryshoi.
Në ditën e dytë, filluan të luanin me karriget dhe batanijet duke ndërtuar “shtëpiza”. Pas pak ditësh, klasa ishte plot me ide kreative, zhurmë, të qeshura dhe imagjinatë.
Në fund të tre muajve, fëmijët kishin zhvilluar një mënyrë shumë më të mirë komunikimi, përqendrimi dhe loje imagjinative.
Çfarë thonë studimet?
Një tjetër studim nga Kathy Sylva, profesoreshë e psikologjisë edukative, tregoi se:
“Kur fëmijët kanë shumë lodra, kjo i shpërqendron dhe i pengon të mësojnë apo të luajnë mirë.”
Psikologu pediatrik Dr. John Richer e shpjegon kështu: kur një fëmijë merr një lodër të re, ai fillimisht e eksploron (“Çfarë bën kjo lodër?”), pastaj luan (“Çfarë mund të bëj unë me këtë lodër?”). Është pikërisht në këtë fazë të dytë kur fillon lulëzimi i krijimtarisë, imagjinata dhe përshtatshmëria e tyre.
Ky eksperiment na kujton një gjë të thjeshtë, por të fuqishme: duke pasur më pak lodra, fëmijët kanë më shumë mundësi të luajnë në mënyrë kreative dhe të zhvillojnë aftësitë e tyre sociale e mendore.
