Martin Pistorius, tani 48 vjeç, u kthye nga shkolla një ditë me një dhimbje të fytit.
Mjekët fillimisht menduan se ai kishte grip dhe i dhanë trajtimin e zakonshëm. Në mënyrë tronditëse, gjendja e Pistorius ngadalë u përkeqësua dhe ai përfundimisht u shtrua në spital në moshën 12-vjeçare.
“Unë dola pozitiv për meningjitin kriptokokal dhe tuberkulozin e trurit dhe u trajtova për të dyja”, tha ai për LADbible. “Trupi im u dobësua dhe humba aftësinë për të folur dhe kontrolluar lëvizjet e mia.”
Pistorius ishte në një gjendje vegjetative, të cilën ai e diskuton në librin e tij të vitit 2012 Ghost Boy.
Prindërve të Pistorius, Joan dhe Rodney, nuk iu dha një arsye përfundimtare pse trupi i tij u mbyll. Ata nuk ishin gati të hiqnin dorë nga ai dhe e mbajtën atë gjallë në një qendër kujdesi.
Pistorius e përshkruan këtë periudhë të jetës së tij si “një guaskë e zbrazët, e pavetëdijshme për asgjë rreth meje“.
Rreth katër vjet më vonë ai filloi të ‘zgjohej‘, dhe siç përshkroi ai: “Mbaj mend rreth ditëlindjes së 16-të që njerëzit flisnin për qimet në mjekrën time dhe pyesnin nëse duhet të më rruanin“.
Ai vazhdon: “Isha në gjendje të dëgjoja, shihja dhe kuptoja gjithçka rreth meje, por nuk kisha absolutisht asnjë fuqi apo kontroll mbi asgjë.”
“Për mua, ajo ndjenjë e pafuqisë së plotë është ndoshta ndjenja më e keqe që kam përjetuar ndonjëherë, dhe shpresoj se nuk duhet ta përjetoj më kurrë. Është sikur ti nuk ekziston, çdo gjë në jetën tënde vendoset nga dikush tjetër.”
Askush nuk e kuptoi se Pistorius kishte rifituar vetëdijen dhe po kuptonte gjithçka rreth tij. Ai madje kujton se nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të shikonte përsëritjet e Barney në qendrën e kujdesit special.
“Unë as nuk mund t’ju them se sa shumë e urreja Barney,” tha ai në një intervistë për NPR.
Mamaja e Pistorius, Joan, thotë se ajo u përpoq të pajtohej me gjendjen e djalit të saj.
Në kujtimet e tij, ai kujton se ishte ulur në karrocën e tij me rrota një ditë kur nëna e tij i tha: “Shpresoj të vdesësh“.
Komenti e preku atë dhe e bëri të ndihej ‘shumë i trishtuar dhe i mërzitur’, ai ‘e kuptoi se nga vinte kjo’.
Për të mbajtur mendjen e shëndoshë, ai do të përdorte imagjinatën e tij: “Unë imagjinoja të gjitha llojet e gjërave, si të jem shumë i vogël dhe të ngjitesh në një anije kozmike dhe të fluturoj larg. Ose që karriga ime me rrota do të shndërrohej në mënyrë magjike në një mjet fluturues.”
“Ndonjëherë i shikoja gjërat të lëviznin, qoftë se si lëvizte rrezet e diellit gjatë ditës. Ose duke parë insekte të llojit që vraponin, por, në të vërtetë, jetoja në mendjen time deri në atë pikë sa ndonjëherë isha i pavëmendshëm për botën rreth meje.”
Në vitin 2001, kur Pistorius ishte 25 vjeç, një kujdestare ndihmëse në qendrën ditore, Virna van der Walt, i inkurajoi prindërit e tij që ta çonin në Qendrën për Komunikim Shtesë dhe Alternativ në Universitetin e Pretorias.
Pikërisht aty një studiues mbajti një fletë letre me simbole mbi të dhe iu kërkua të gjente një top me sy. Pasi gjeti formën, atij iu kërkua të gjente qenin.
Gati 13 vjet pasi u sëmur, ai ishte në gjendje të tregonte se ishte i ndërgjegjshëm dhe i aftë për të komunikuar.
Prindërit e tij investuan në një kompjuter i cili ishte i parangarkuar me softuer komunikimi, i ngjashëm me teknologjinë e përdorur nga fizikani i ndjerë, Stephen Hawking.
Pistorius zgjidhte shkronja, fjalë ose simbole në pajisje duke përdorur një shirit të ngjitur në kokën e tij, i cili vepronte si një maus.
Ai filloi të punojë me van der Walt në vitin 2003 në qendrën e kujdesit, dhe më pas takoi dashurinë e jetës së tij, Joanna, e cila punonte si punonjëse sociale. Ata u martuan në vitin 2009 në Essex.
Ata mirëpritën një djalë, Sebastian Albert Pistorius, në vitin 2018 dhe Pistorius shpesh ndan fotografi të familjes së tij në Instagram.
Pistorius tani punon si shkencëtar kompjuterash dhe zhvillues web.
