Bota pa me trishtim flakët që përfshinë Katedralen Notre Dame më 15 prill 2019, duke e lënë këtë simbol të kulturës franceze në gërmadha. Pesë vite më pas, katedralja ngrihet përsëri krenare, një dëshmi e rezistencës dhe vendosmërisë njerëzore. Këtë fundjavë, Notre Dame hapi zyrtarisht dyert, duke shënuar një moment historik në historinë dhe kulturën franceze.
Ceremonia madhështore për një thesar botëror
Presidenti francez Emmanuel Macron udhëhoqi festimet dy-ditore, të cilat filluan me një fjalim të ndjerë pas tingullit të kambanës më të madhe të katedrales, Emmanuel, që peshon 13 tonë. “Sonte, kambanat e Notre Dame bien përsëri,” tha Macron, duke shprehur mirënjohje të thellë për zjarrfikësit, arkitektët, artizanët dhe donatorët që kontribuan në rindërtimin e këtij kryevepre gotike.
Mes 1,500 të ftuarve të shquar ishin liderë botërorë si Presidenti i zgjedhur i SHBA-ve, Donald Trump, Presidenti ukrainas Volodymyr Zelenskyy dhe Princi William i Britanisë. Ngjarja ishte jo vetëm një festim i rindërtimit arkitekturor, por edhe një mbledhje diplomatike, duke theksuar rëndësinë e Notre Dame si një simbol uniteti dhe trashëgimie kulturore.
Restaurimi: Një përpjekje herkuliane
Projekti pesë-vjeçar i restaurimit ishte një arritje inxhinierike dhe artizanale. Mbi 2,000 pemë lisi u morën nga pyjet në të gjithë Francën për të rikrijuar trarët prej druri, ndërsa teknikat e marangozëve mesjetarë u përdorën për të siguruar autenticitetin. Më shumë se 1,000 metra kub gëlqere u skalitën në vend, dhe 4,000 metra katror plumb u formësuan në çatitë dekorative të katedrales.
Restaurimi gjithashtu ringjalli zanate të rrezikuara, duke punësuar një ekip prej 2,000 mjeshtrash ndërtimi, çatish, punonjësish të xhamit dhe restauruesish organesh muzikore. Përpjekja prej 700 milionë euro, e financuar nga donacione globale, jo vetëm që riktheu katedralen në lavdinë e saj të dikurshme, por gjithashtu e pajisi me një fond të konsiderueshëm mirëmbajtjeje për të ardhmen.
Momente reflektimi dhe uniteti
Ceremonia e rihapjes ishte plot momente prekëse. Kur kryepeshkopi i Parisit, Laurent Ulrich, trokiti në dyert e rënda me shkopin e tij, katedralja u mbush me tingujt e Psalmit 121. Brenda, organoja e restauruar, me 7,952 tuba, u dëgjua për herë të parë që nga zjarri. Ceremonia përfundoi me këngën e “Te Deum“, simbol i shpresës dhe ripërtëritjes.
Jashtë, fasada e katedrales mbante fjalën “Merci“, një homazh për të gjithë ata që kontribuan në restaurim. Një paradë prej 160 zjarrfikësish u prit me duartrokitje disa minutëshe, duke nderuar përpjekjet e tyre heroike për të shpëtuar katedralen gjatë zjarrit.
Simbol i qëndresës
Rihapja e Notre Dame është një dritë shprese jo vetëm për Francën, por për mbarë botën. Ajo shërben si një kujtesë e asaj që mund të arrihet përmes përpjekjes kolektive, përkushtimit dhe besimit të palëkundur në ruajtjen e trashëgimisë sonë kulturore.
Ndërsa kambanat e katedrales kumbonin në natën pariziene, ato përcollën një mesazh ripërtëritjeje, qëndrueshmërie dhe fuqisë së besimit dhe unitetit. Notre Dame është ngritur përsëri, më e fortë dhe më e ndritshme, gati për të frymëzuar brezat që do të vijnë.
