Punëtorët e rinj po zhduken para se të fillojnë punë

Më shumë kompani po zbulojnë se njerëzit që pranojnë ofertat nuk iu gjendet më nam e nishan.

Enervise Inc. kohët e fundit gjeti dikë për të plotësuar një pozicion pune me vlerë 75,000 dollarë në vit. Punonjësi i ri tha se ai do të transferohej në Cincinnati dhe do të raportonte në orientim në orën 8 të mëngjesit të hënën e tij të parë. Një ditë përpara, dërgoi email për të thënë se kishte ndryshuar mendje.

I befasuar, Aaron Dorfman, menaxheri i rekrutimit për kompaninë e shërbimeve të objekteve dhe hidraulikës, i ktheu emailin. Asnjë përgjigje. “E mora në telefon, gjithashtu, dhe asgjë, vetëm heshtje,” tha ai.

Një tjetër aspekt të ri që ju jep dhimbje koke në peizazhin e punësimit pas Covid: Një vend pune nuk plotësohet derisa i punësuari të shfaqet në të vërtetë për punë.

Prodhuesit, restorantet, linjat ajrore dhe kompanitë e pastrimit janë ndër punëdhënësit që shohin rritje të punëkërkuesve që pranojnë pozicione – dhe as nuk shihen e as dëgjohen përsëri. Southwest Airlines Co tha se rreth 15% deri në 20% e të punësuarve të rinj për disa punë nuk paraqiten në ditën e tyre të parë të punës. Në ofruesin e shërbimeve të sigurisë dhe objekteve, Allied Universal, afërsisht 15% e punësimeve të reja zhduken përpara se të fillojnë një punë.

Praktika, e quajtur shpesh fantazmë, nuk është e re. Në tregun e ngushtë të punës që i parapriu pandemisë, punëdhënësit raportuan se disa punonjës u larguan pa paralajmëruar ose thjesht nuk u paraqitën kurrë për turnet e tyre. Praktika zgjodhi stenografinë e saj: “asnjë thirrje, asnjë shfaqje”.

Ajo që është e ndryshme tani, thanë punëdhënësit, është se më shumë njerëz po zhduken para se të fillojnë një punë.“Incidenca e të ashtuquajturës fantazmë – e pranimit të ofertave dhe më pas të thënit se ato do të fillojnë dhe nuk shfaqen – është në një nivel rekord”, tha Jonas Prising, kryetar dhe CEO i agjencisë së personelit ManpowerGroup Inc. “Është shumëfish i asaj që ne kemi parë ndonjëherë në cikle të tjera të ngushta të tregut të punës.”

Në nivel kombëtar, tregu i punës është më i fuqishmi që ka qenë në rreth gjysmë shekulli. Shkalla e papunësisë ra në 3.6% në mars dhe hapjet e vendeve të punës dhe numri i herëve që punëtorët u larguan arritën nivelet më të larta të regjistruara. Sipas disa masave, gjasat për t’u pushuar nga puna janë më të ulëtat në dekada. Shumë kompani racionalizuan proceset e punësimit ose përmirësuan teknologjinë, ndonjëherë duke bërë të mundur që njerëzit të punësoheshin në internet brenda disa minutave – dhe pa folur kurrë me një menaxher punësimi.

Rritja e mos-shfaqjeve “mund të jetë vetëm një shprehje e punëkërkuesve që kanë shumë më tepër besim në aftësinë e tyre për të gjetur një punë,” tha Nick Bunker, një ekonomist në platformën e kërkimit të punës Indeed.

Në postimet në Twitter, punëtorët ofruan të gjitha llojet e arsyeve për të hedhur në erë punët e reja. Ata thanë se morën oferta më të mira midis kohës kur u punësuan dhe kur duhej të paraqiteshin. Ata pretenduan se zbuluan se paga ishte më e ulët ose orët ose kushtet e ndryshme nga ato që u thanë. Disa madje u ankuan se kompanitë e punësimit i kishin injoruar më parë pas intervistave ose aplikimeve.

Kur punëson për klientët, firma e rekrutimit Murray Resources në Hjuston ka parë që kandidatët të mos paraqiten për intervista dhe datat e fillimit. “Kandidatët kanë kaq shumë opsione në këtë treg saqë rregullat e mirësjelljes tipike profesionale po shpërfillen,” tha Keith Wolf, një drejtor menaxhues, i cili tha se edhe firma e tij ka hasur në probleme të tilla punësimi.

“Ne kemi një brez profesionistësh që janë rritur në aplikacionet e takimeve, ku fantazmat janë pranuar si një fenomen i bezdisshëm, por i zakonshëm,” tha ai. “Unë besoj se kjo po rrjedh në botën profesionale.”

Biznesi i pastrimit të shtëpisë Duster & Daisy Green Clean Service në Corpus Christi, Teksas, është përpjekur të punësojë pesë pastruese të tjera. Por marrja e rekrutëve të rinj për t’u paraqitur edhe për disa seanca trajnimi me pagesë ka qenë një vështirësi, tha menaxheri Sunny Zhang.

Ndonjëherë punëkërkuesit regjistrohen dhe pothuajse menjëherë ndalojnë t’u përgjigjen mesazheve me tekst se ku të shkojnë për trajnim. Të tjerët shfaqen për një ose dy turne, më pas zhduken pa marrë çeqet e tyre. Rreth 80% e punësimeve të reja përfundimisht zhduken pa paralajmërim, tha znj. Zhang.

Rreth dy muaj më parë, pasi ndodhi sërish, ajo arriti në pikën e thyerjes. “Isha shumë e nevrikosur,” tha ajo. Ajo përditësoi listat e punës në internet të kompanisë për të thënë: “Ju lutemi aplikoni nëse jeni një PUNËKËRKUES serioz.” Edhe kjo, tha ajo, nuk ka ndihmuar.

Në Allied Universal, e cila punëson rreth 300,000 në SHBA, rreth 18% e punësimeve të reja të sigurisë dhe shërbimeve të objekteve nuk u shfaqën në ditët e para të pandemisë. Ky numër ka rënë në vetëm nën 15%, tha Don Tefft, Jr., kreu global i burimeve njerëzore të kompanisë, “por ne ende nuk jemi kthyer në ato që unë do të quaja nivele parapandemike” prej rreth 8%.

Pasi ka parë një rritje të numrit të kandidatëve që refuzojnë ofertat e saj, kompania e teknologjisë NetApp Inc. ka përmirësuar proceset e saj të punësimit dhe ka shkurtuar numrin e intervistave për disa vende pune. Ideja, tha shefi i burimeve njerëzore Debra McCowan, është të përshpejtohet procesi për aplikantët. “Më shumë se kurrë, talenti ka zgjedhje,” tha ajo.

Stella Pomianek dhe burri i saj, Mariusz, pronarë të Cafe Stella, luftojnë për ta mbajtur restorantin e tyre Norfolk, Va., me personel të plotë. “Ne kemi shumë aplikantë për të zgjedhur,” tha ajo. “I lashë të caktojnë kohën për intervistën dhe më pas 20% paraqiten në intervistë. 80% tjetër as që më telefonojnë.”

Disa të punësuar të rinj i kalojnë turnet, shpesh pa telefonuar, thanë Pomianeks. Por ata hezitojnë të heqin dorë nga mos-shfaqjet duke pasur parasysh sfidën për të zëvendësuar dikë. “Përfundimisht ata thjesht ndalojnë së shfaquri dhe ne nuk kemi zgjidhje,” tha z. Pomianek.

“Ne e merrnim shumë personale,” tha ai. “Menduam se ishim ne gabim. Pastaj filluam të bisedonim me pronarë të tjerë biznesi dhe ata thanë se kishin të njëjtin problem.”

Burimi: The Wall Street Journal