Një natë pa gjumë mund të bëjë më shumë sesa të shkaktojë lodhje; mund të shkaktojë një rritje të niveleve të dopaminës, duke siguruar potencialisht lehtësim nga depresioni për disa ditë. Ky fenomen, i përjetuar shpesh nga ata që kalojnë gjithë natën zgjuar, është bërë objekt i një kërkimi të gjerë në Universitetin Northwestern në Çikago. Implikimet e këtij zbulimi mund të riformësojnë të kuptuarit tonë për ilaçet kundër depresionit dhe të hapin rrugën për qasje inovative të trajtimit.
Në këtë studim, kërkuesit qëllimisht privuan minjtë nga gjumi për një periudhë të shkurtër, duke monitoruar nga afër sjelljet e tyre dhe aktivitetin e trurit. Çuditërisht, minjtë e privuar nga gjumi shfaqën një çlirim të shtuar të dopaminës, një neurotransmetues vendimtar i lidhur me kënaqësinë. Edhe më intrigues ishte vëzhgimi se truri i minjve iu nënshtrua një procesi rilidhjeje, ku neuronet në korteksin parafrontal formuan sinapse për të marrë më mirë nivelet e rritura të dopaminës.
Rëndësia e këtyre gjetjeve shtrihet përtej studimeve të gjumit. Studiuesit besojnë se të kuptuarit se si ndodhin natyrshëm tranzicionet e humorit, veçanërisht në kontekstin e humbjes së gjumit, mund të ofrojë njohuri të vlefshme për mekanizmat pas antidepresantëve me veprim të shpejtë, siç është ketamina. Ky zbulim mund të çojë potencialisht në zhvillimin e medikamenteve antidepresive më efektive dhe më të synuara, duke u përmirësuar në korteksin paraballor.
Yevgenia Kozorovitskiy, një profesoreshë e asociuar e neurobiologjisë në Universitetin Northwestern dhe bashkëautore e studimit, theksoi ndikimin e papritur të një periudhe të shkurtër humbjeje të gjumit në funksionin e trurit. Ajo theksoi potencialin transformues të aktiviteteve në dukje rastësore si një natë pa gjumë, të aftë për të ndryshuar rrënjësisht trurin në vetëm disa orë.
Duke tërhequr paralele midis efekteve antidepresive të humbjes së gjumit tek minjtë dhe funksionimit të ketaminës, studimi hedh dritë mbi ndikimin e qëndrueshëm të ketaminës pavarësisht daljes së saj të shpejtë nga trupi. Kjo mund të informojë potencialisht zhvillimin e antidepresantëve me efektivitet të zgjatur.
Megjithatë, studimi nënvizon gjithashtu diversitetin në përgjigjet ndaj privimit të gjumit. Jo të gjithë minjtë shfaqën të njëjtat sjellje pas humbjes së gjumit, duke pasqyruar përgjigjet e ndryshme të vërejtura tek individët ndaj antidepresantëve. Ky diversitet i atribuohet rrugëve të dallueshme të dopaminës në trura të ndryshëm, duke sfiduar pikëpamjen konvencionale të neuroneve të dopaminës si një popullatë uniforme që parashikon vetëm shpërblime.
Ndërsa këto zbulime ofrojnë një rrugë premtuese për kërkime të ardhshme kundër depresionit, duhet të kemi kujdes. Studiuesit theksojnë se të qëndruarit pa gjumë gjithë natën si një strategji për të përmirësuar humorin nuk është e këshillueshme. Natyra kalimtare e efektit antidepresiv dhe pasojat negative të vërtetuara mirë të mungesës kronike të gjumit, duke përfshirë ankthin e shtuar, vendimmarrjen e dobët dhe shqetësimin mendor, nënvizojnë rëndësinë e një gjumi të mirë të natës.
